Współczesna „Opowieść wigilijna” w wykonaniu uczniów naszej szkoły
Ten szczególny dzień się budzi, niosąc ciepło w każdą sień. To dobroci dzień dla ludzi, tylko jeden w całym roku taki dzień. Zmierzchem błyśnie nam Promienna, gasząc w sercach naszych złość. I nadejdzie noc pojednań, tylko jedna w całym roku taka noc … Z pastorałki „Znak pokoju”
22 grudnia 2015 r. krótko przed południem zebraliśmy się licznie w sali gimnastycznej, by na chwilę zatrzymać się w pędzącej codzienności i pomyśleć o prawdziwym sensie naszego życia, o celu obchodzonych co roku świąt Bożego Narodzenia. Przyciemnione światła, blask oświetlonych choinek, świąteczne melodie, odświętny strój uczniów pozwoliły zaproszonym gościom (m.in. Andrzej Strzedulla-burmistrz, Jarosław Gałkowski-zastępca burmistrza, Rita Serafin- sekretarz, Magdalena Kolińska-przewodnicząca Rady Rodziców, emerytowani nauczyciele i pracownicy szkoły) oraz nam poczuć atmosferę zbliżającego się niezwykłego czasu, w którym po raz kolejny ma zawitać do naszych serc Boże Dziecię.
Spotkanie rozpoczęła p. dyrektor Kornelia Lach od powitania wszystkich obecnych w sali, następnie głos zabrał p. burmistrz Andrzej Strzedulla w celu wręczenia p. dyrektor certyfikatu „Wiarygodnej Szkoły”, którym zostaliśmy wyróżnieni.
Po części oficjalnej do gości, dyrekcji, nauczycieli i uczniów zwrócił się ksiądz wikary Tomasz Cymbalista:
Przed nami ten szczególny dzień, dzień jakże zwyczajny, a jednak inny, niby nie postny, a jednak postny, niby bez pracy, a ileż w nim pracy, niby męczący, a jakże radosny. To wigilia, która jak powie artysta – niesie ciepło w każdą sień. Ile wtedy serdeczności, ile rodzinnego ciepła, ile miłości wylewa się z naszych serc ku bliźnim, ku tym, których spotykamy czy odwiedzamy. To wigilia, która potrafi zagasić złość naszych serc, pozwala odkryć na nowo to, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i jaki jest nasz cel? To wigilia ukazuje nam drogę właściwych wartości; wartości, które się nie kończą, ani nie przemijają, ale trwają wiecznie i nadają życiu smak człowieczeństwa. Dlatego w imieniu naszych szkolnych artystów zapraszam Was na spektakl – opowieść o tym, jak można mieć wiele i znaczyć niewiele, gdy zapomni się o Tym, który jest źródłem miłości, prawdy i piękna.
Młodzież zaprezentowała niezwykły spektakl teatralny pt. „Interes życia – współczesna „Opowieść wigilijna” na motywach utworu Karola Dickensa wg scenariusza autorstwa mieszkanki Bojanowa dr Kornelii Solich z Instytutu Studiów Edukacyjnych PWSZ w Raciborzu. Widz poznał prezesa biura rachunkowego Zołzikiewicza (Mateusz Pytel), który podobnie jak Ebenezer Scrooge był niezwykle skąpym i nieczułym na ludzką krzywdę człowiekiem, wyzyskującym swoich pracowników. W dzień wigilii Bożego Narodzenia, kiedy samotnie siedzi, oddając się ulubionemu zajęciu notowania zysków, nawiedzają go trzy duchy, które mają pomóc skąpcowi zrozumieć rzeczywisty sens ludzkiego życia. Pierwsze przybywa sumienie przeszłości, które opowiada mu o miejscach jego dzieciństwa i młodości. Ukazuje mu rodziców, siostrę, przyjaciół. Sumienie teraźniejszości prowadzi go do domu pani Ewy, jego pracownicy, samotnie wychowującej ciężko chore dziecko. Później pokazuje mu jego egoistyczne zachowanie wobec potrzebującego pomocy sklepikarza Gamrotka i jego niegodziwe potraktowanie byłej narzeczonej Doroty. Na zakończenie wizyty sumienie ostrzega Zołzikiewicza w słowach:
Mówię ci – licz się z Bogiem, lepiej w Nim mieć przyjaciela, niż wroga. W Jego ręku jest przeszłość teraźniejszość i twoja przyszłość…
Jako ostatnie pojawia się sumienie przyszłości, które pokazuje bohaterowi konsekwencje jego życiowych wyborów: śmierć Wojtusia (syna Ewy) i własny pogrzeb. Przed swoim zniknięciem udziela Zołzikiewiczowi rady dającej mu nadzieję:
Nie musi tak być. To co zobaczyłeś dzisiejszego wieczora stało się po to, byś mógł – być może po raz ostatni, dokonać wyboru. Tym razem właściwego. Wydawało ci się, że masz życie poukładane, zapięte na ostatni guzik, ale sam widzisz, że to nie tak. Nie jesteś szczęśliwy. Pieniądze, kariera, układy, uciechy i dogadzanie sobie nie zastąpią ci tego, co jest najwartościowsze w życiu…
Po tych wszystkich objawieniach bohater przeżywa prawdziwą przemianę wewnętrzną i staje się człowiekiem kochającym bliźnich, otwartym na ich potrzeby. Cieszy się dniami ludzkiej radości i pojednania. Spektakl kończy się sceną, w której trzy sumienia zwracają się do widowni z pewną życiową mądrością:
Święta to magiczny czas, w którym dokonujemy refleksji nad własnym życiem. Jakie ono było, co zaplanowaliśmy a co z tego zrobiliśmy (Sumienie przeszłości).
Często jesteśmy nieposłuszni, wybieramy drogę pełną egoizmu. Kierujemy się własną wygodą i korzyściami nie patrząc na potrzeby innych. W rezultacie często zrywamy relacje, kontakty, wybieramy złych przyjaciół, którzy mają negatywny wpływ na nasze życie. Skazujemy się na śmierć za życia – kopiemy przepaść, której nie jesteśmy w stanie pokonać. Istnieje tylko jeden sposób rozwiązania tego problemu (Sumienie teraźniejszości).
Nie mamy wpływu na przeszłość – ona już przeminęła, ale mamy wpływ na teraźniejszość, bo od niej zależy przyszłość, której jesteśmy twórcami. To od nas zależy jaka ona będzie. To co siejemy, kiedyś zbierzemy…. i taka będzie nasza przyszłość (Sumienie przyszłości).
Po chwili milczenia i zadumy nad treścią ww. słów przed publiczność wyszli harcerze z Pietraszyna, którzy przybyli do nas ze światełkiem betlejemskim. W imieniu swojej grupy złożyli wszystkim życzenia świąteczne. Potem Magdalena Pohlmann (kl. II b Gim.) zaśpiewała przepiękną pastorałkę pt. „Przekażcie sobie znak pokoju”, oddającą całą prawdę o prozie codziennych dni, a na zakończenie w akompaniamencie akordeonu (pod kierunkiem p. Kornelii Pawliczek-Błońskiej) odśpiewaliśmy – najgłośniej jak potrafiliśmy – kilka kolęd.
Po spotkaniu w sali gimnastycznej uczniowie udali się do swoich domów z ostatnim przedświątecznym zadaniem – jako posłańcy życzeń świątecznych od dyrekcji szkoły i nauczycieli. Natomiast grono pedagogiczne i pracownicy szkoły wraz z zaproszonymi gośćmi popołudnie spędzili w szkolnej stołówce, łamiąc się opłatkiem, składając sobie życzenia i biesiadując … po raz ostatni w 2015 roku we wspólnym gronie.
Marcela Szymańska
Spektakl o współczesnym Scrooge’u przygotowany został przez trzy nauczycielki: Aleksandrę Osadnik, Różę Ośkę, Marcelę Szymańską.